Bu Ramazan başlarken ev ahalisine bir duyuru yaptım: 'Çok dikkatli olacağız bu Ramazanda tek bir lokma yemek, bir lokma pide dahi atmayacağız, bunu hep birlikte yapacağız tamam mı?'
Tamam dediler.
Niyetimizin gerçekleşmesi için sahurda akşamdan kalan değil bir önceki akşamdan kalan pideyi önce bitirmek, iftarda yeni yapılan yemekten önce önceki akşamdan kalan az yemeği bitirmek, yemeklerde çeşidi
Yazar: annenotlari
Bir hafta kadar önce eşimle kahvaltı sofrasının sonunda yaptığımız muhabbette konu 'yaşam enerjisi' dediğimiz muamma kavrama geldi. Çevremdeki çoğu insan kırk yaş bocalaması yaşadığı ve ciddi bir yaşam enerjisi dertleri olduğu için üzerinde çok düşündüğüm bir konu bugünlerde.
Aslında konuşmamız ölümle başlamıştı, çünkü eşim yakını olmayan ama çocukluğuna dair önemli bir kişinin vefatını öğrenmişti.
'İnsanın en büyük
Haftasonu eşim ve küçük kızımla Çamlıca'ya çıkıp kırlarında dolaştık. Korunun yan tarafındaki ufak tefek kapıdan ilk girdiğimiz yerde bir sarı çiçek ve papatya sürüsü karşıladı bizi. Sanki gözümüzün içine bakıyorlardı. Çocukça, belki de yetişkince bir sevinç yaşadım.
Fotoğraf çekmeyi unutmuşum zira duygu ve düşünceler kendileriyle daha çok meşgul etti o sıra.
O bakımsız özensiz kapıdaki bu hoş
Sosyal medyadaki fenomen anneler hakkında 'onun hakkında ne düşünüyorsun' gibi sorular alıyorum. Sorular bazen bizzat tanıdığım kişilerden bazense instagram üzerinden geliyor. Soranların da genellikle şöyle bir beklentisi oluyor: 'Hadi lütfen bana onunla ilgili olumsuz birşeyler söyle çünkü onunla ilgili şunlar şunlar beni çok rahatsız ediyor.'
Annelere eğitimler düzenleyen bir arkadaşımla bir kaç gün önce görüştüğümüzde o
Bir hikayemiz var. Hikayemizde iki kişi var. Biri diğerine önemli bir emanet teslim ediyor. Buna iyi bak lütfen diyor, geri verme zamanı gelince de geri alırım diyor.
Ancak şöyle ilginç bir durum var. O emaneti verildiği gündeki gibi güzelce geri vermek pek mümkün değil çünkü emaneti teslim alan kişi tehlikelerle çevrili. İyi bakmaya imkanları elverişli değil.
Emaneti
İnsanları ya da toplumları kendilerinden ümit kesilmiş, ne dünyaya ne kendilerine verecekleri en ufak şey yok imiş gibi sürekli kötülemek ve aşağılamak hepimizin bildiği gibi o aşağılananlara zarar veriyor.
Zarar vermekle kalmıyor birşeyler üretmeye dair inanç ve isteklerini yok ediyor. Yaşamaya ve kendi hayatlarını sürdürmeye dair enerjilerini de bitiriyor. Kendi kendilerini yok sayma, kendi varlıklarından utanma