1. sınıfta harf ödevleri, bugüne kadar hep resimli kitaplarla boyama, eşleştirme gibi aktiviteler yapmış oldukları için, çocuklara daha bir sıkıcı geliyor. İlk defa yazıyla uğraşıyorlar. Öğretmen de bunu tasdik etti. Bu yaştaki çocuk ancak 15 dk yazıya dikkatini vererek yazabilir, sonra sıkılıyor dedi. Her gün sadece 1 sayfa ödev veriyor çok şükür. Günlük ödev yapma süreniz yarım saati geçmesin diyerek psikologların görüşüne uyan bir tavsiye yaptı tüm velilere.
Çocuğunuzun öğretmeni çok ödev veren bir öğretmen ise, velilerle birlik olup uzmanlar bile yarım saati geçmesin diyor diye öğretmene baskı yapabilirsiniz. Öğretmene bu konuda uyarıcı olmak gerektiği yine psikologların tavsiyesi.
Neyse. Başlıkta bahs ettiğim egzersizlere gelelim. Ödev yaparken satır aralarında egzersiz yapıyoruz. Parmak kasları tam gelişmediği için zorlanıyor çocuk biraz da. Egzersizler oyun gibi çocuğu eğlendiren rahatlatan birşey oluyor.
– parmakları sırayla açma kapama,
– elleri yumruk yapıp hızlı hızlı açma kapama,
– elleri üst üste koyup sağ ve sola esnemeler yapma
– sadece parmak uçlarını birleştirip büzme açma,
– el çırpma,
– birbirine kenetleme açma kapama
gibi çok çeşit geliyor insanın aklına.
Kronometre Tutmak:
Bir de ödev yaparken heyecansızlık, oraya buraya bakınma, oyalanma, dikkat dağılması durumu var. Aklıma süre tutmak geldi.
Çocuk sıkıldığını söylediğinde, “Sıkıldığını biliyorum ama bu bir sayfayı bitirmemiz gerek. hızlıca yazıp hızlıca ödevi bitirmeye ne dersin, ister misin? Aklıma bir fikir geldi” dedim. “İstersen her satır için kronometre tutabiliriz, sen de daha az sürede yazmak için hızlı olursun belki” dedim. Olur dedi. Cep telefonunun kronometresiyle süre tuttum her satırda.
Sen rahat ol, daha yeni öğrendiğin için kendini fazla zorlamanagerek yok dedim. Her satırda bir önceki süreden daha kısa sürede yapmaya başladı ve anne önceki rekorumu kırdım mı diye soruyordu. En son satırda gerçekten benim bile beklemediğim bir rekor kırdı.
Beni en mutlu eden cümlesi şuydu:
“Anne böyle hızlı yazınca a harfini yazdığımı bile anlamıyorum. Hiç farkında olmadan yazıyormuşum gibi geldi” dedi. Evet dedim, “demek ki hızlanınca yazmak senin için çok kolay olmuş. Ve bak ne kadar mutlusun.”
Satırları hızlıca bitirmeyi böylelikle öğrendik. Hızlı ve kolay yapmış olmak, onun için en büyük iç ödüldü galiba.
Bir işi hızlı hızlı yapınca hemen bittiği gibi bir mesaj da anlamıştır umarım, bu hayatta alınacak en büyük derslerden birisi bence.
Satır aralarında her zaman birşeyler yapıyoruz, bazen çizgileri sayıyoruz, bazen egzersiz, bazen hangi harfi yazıyorsak o harfle başlayan kelime bulma oyunu oynuyoruz filan. Kronometre tutsak bile 2 satırda 1 ara veriyoruz. Arasız devam yapmamaya çalışıyorum.
Bunları yazıyorum ki, size de fikir olsun, ödevler yüzünden çekilen sıkıntılar azalsın.