Son zamanlarda hayatımızdaki pek çok durum, iş ve sorumluluk, stres oluşturucu hale geldi. İlk iki çocuğum çok küçükken yaşadığım bir his vardı, o hissi şu an toplumsal olarak yaşıyoruz gibi geliyor.
O zamanlar günün çoğu kısmında tamamen çocukların bakımıyla meşgul oluyordum. Tabi onlar çok küçük olduğu için her an her şeyin olabilmesi ihtimali oluyordu. Tam bir
Geçtiğimiz günlerde salonda öylece otururken eşim 'galiba okulları hiç açmayacaklar kendimizi hazırlasak iyi olur' dedi.
Olur mu öyle şey yaaa, öfffffff, ama yaa, de git bi yaa filan demek istedim. Galiba dedim.
Bugünlerde 1900lerin başında ve ortalarında bugünlere dair yapılan tahminleri düşünüyorum. Sosyoloji okurken de çokca üzerinden geçtik.İşte 900lerin başında geleceğin şöyle şöyle olacağı düşünülüyormuş, çok farklı
Şunun gibi çeşitli eğitim ve seminer duyurularına iyice aşina olduk:
Nokta nokta eğitimi,
Bu eğitim şu şu farkındalığa kapı aralayacak,
Kontenjan sınırlı acele edin, bilgi için şu numarayı arayın.
Kontenjanın sınırsız olma ihtimali zaten yoktur ama o cümle yazılır oraya. Acele etmezseniz kontenjan dolar duygusu oluşursa 'biraz düşüneyim' veya 'sonra bakarız' demeden hemen kayıt olmaya çalışırsınız. Sağ olsunlar var
Bir anne vardı.
Anneliğimi nasıl iyileştirebilirim sorusuyla yaşıyordu.
Elinden gelen herşeyi yapmaya, tüm emeğini ortaya koymaya hazırdı.
Çocuklarıyla güçlü bağlar kurmak galiba işin en kritik noktasıydı.
O çocuklarında yaralar açmayacak, yaralarını saracaktı.
Şiddet mi, şiddetin ve öfkenin öncüllerine bile öyle bir düşmandı ki...
Çocuklarını sorumluluk sahibi, aklı vicdanı yerinde kişiler olarak yetiştirme hayali de kuruyordu.
Fikrine ilmine
Yaşım kırka yaklaşırken üniversite okuma işlerine girmemle ilgili epey soru alıyorum. Soruların bazısı çocuklarla nasıl yürütebildiğim, bazıları eşim, bazıları çalışma hayatı düşünüp düşünmediğim, bazıları anneliği tercih etmeyi/ önemsemeyi bırakıp öteki taraftan(?) mı bakmaya başladığımla ilgili olabiliyor. En başından anlatayım.
2015 yılında bir gece uyumak üzere kafamızı yastığa koyduğumuzda eşim şu an yaptığı işten farklı işler de
Bir kaç hafta önce oldukça kalabalık bir toplantıya katılmıştım. Büyük bir kısmını genç arkadaşların oluşturduğu, genç arkadaşların büyük kısmının da başörtülü olduğu bu toplantıda fark ettiğim bir durum oldu. Fark ettiğim bu durum beni çok üzdü. Üzdü, üzdü, üzdü.
Bir süre üzüldüm sonra üzülmek dışında yapabileceğim bir şey olmalı diye düşündüm. Bu durumdan dolayı genç arkadaşların