Dün akşam yemekte çocuklarla konuşuyorduk, benim hiç hatırlamadığım şeylerden söz ettiler.
"Anne bir ara yemeği çok uzun sürede yiyorduk, yemekten en son kalkan sofrayı toplayacak kuralı getirmiştiniz hatırlıyor musunuz?"
"Yoo. Öyle bir şey mi vardı? Haa doğru bir ara yemek 1 saate yakın sürüyordu evet hatırlıyor gibiyim." Biraz daha kafamı zorlayınca daha net hatırlıyorum. "Doğru, ne kadar
Şu aralar herhangi bir konudan konuşmak çok boş ve gereksiz geliyor. Çocukların okula başlaması, geçen yıl çektiğimiz sıkıntılar ve öğrendiklerimiz. Kadınların yükünün bu dönemde yüz katına falan çıkması. Dünyada oluşturulan korku salgını, biyolojik sıvılarla insanlara neler yapılmak istendiği. Konuş konuş ne olacak. Zaten artık bir iki aya herşey apaçık olacak gibi geliyor.
Ağustos ayında 40 yaşımı
Son zamanlarda hayatımızdaki pek çok durum, iş ve sorumluluk, stres oluşturucu hale geldi. İlk iki çocuğum çok küçükken yaşadığım bir his vardı, o hissi şu an toplumsal olarak yaşıyoruz gibi geliyor.
O zamanlar günün çoğu kısmında tamamen çocukların bakımıyla meşgul oluyordum. Tabi onlar çok küçük olduğu için her an her şeyin olabilmesi ihtimali oluyordu. Tam bir
Geçtiğimiz günlerde salonda öylece otururken eşim 'galiba okulları hiç açmayacaklar kendimizi hazırlasak iyi olur' dedi.
Olur mu öyle şey yaaa, öfffffff, ama yaa, de git bi yaa filan demek istedim. Galiba dedim.
Bugünlerde 1900lerin başında ve ortalarında bugünlere dair yapılan tahminleri düşünüyorum. Sosyoloji okurken de çokca üzerinden geçtik.İşte 900lerin başında geleceğin şöyle şöyle olacağı düşünülüyormuş, çok farklı
Şunun gibi çeşitli eğitim ve seminer duyurularına iyice aşina olduk:
Nokta nokta eğitimi,
Bu eğitim şu şu farkındalığa kapı aralayacak,
Kontenjan sınırlı acele edin, bilgi için şu numarayı arayın.
Kontenjanın sınırsız olma ihtimali zaten yoktur ama o cümle yazılır oraya. Acele etmezseniz kontenjan dolar duygusu oluşursa 'biraz düşüneyim' veya 'sonra bakarız' demeden hemen kayıt olmaya çalışırsınız. Sağ olsunlar var
Bir anne vardı.
Anneliğimi nasıl iyileştirebilirim sorusuyla yaşıyordu.
Elinden gelen herşeyi yapmaya, tüm emeğini ortaya koymaya hazırdı.
Çocuklarıyla güçlü bağlar kurmak galiba işin en kritik noktasıydı.
O çocuklarında yaralar açmayacak, yaralarını saracaktı.
Şiddet mi, şiddetin ve öfkenin öncüllerine bile öyle bir düşmandı ki...
Çocuklarını sorumluluk sahibi, aklı vicdanı yerinde kişiler olarak yetiştirme hayali de kuruyordu.
Fikrine ilmine