merhaba büşra hn., 2,5 yaşında bir oğlum var inanılmaz yaramaz hareketli ve söz dinlemeyen bir çocuk eminimki bu tutumlarında ebevynleri olarak bizimde hatalarımız var ama ne yapmam gerektiğini birtürlü bulamadım ceza vermek en iyi sonuç diye yazılar okurken buakşam tam tersini öğrendim sizden ve çok üzüldüm bugün bir alışveriş merkezine gittik ve ben o kalabalıkta herkesin bize garip bakışları altında oğlumu zaptetmeye çalıştım bu son dedim bidaha gitmiyeceğim gitmemekle sorun çözülmez mutlaka bir çözümü vardır ? aldığımız tüm oyuncakları yerden yere vuruyor hiç bir çocukla düzgün oyun oynamıyor aslında oyun oynamak istemiyor koşsun zıplasın zarar versin sadce bunları yapıyorkarşıma alıp konuşmak istiyorum beni dinlemiyor daha çok hırçınlaşıyor
çok uzun oldu ama inanın okadar üzgünümki neler yapmalıyım diye düşünmekten bende sorunları olan bir insan olup çıkıverdim ve durumum eminimki onuda etkiliyor evde sürekli işi bitmeyen bittiğinde ise dinlenmek isteyen bir anne oldum yemek konusundada problemliyiz yemek yediremiyorum ve buakşam yine bir yemek krizimizde yalvarana kadar yemek vermiyeceğim dedim 2,5 yaşında herşeyi çiğniyor yutabiliyor ama asla sebze yediremiyorum öğürüyor ve ileri gidersem kusuyor ne olur birşeyler söyleyin bende pil bitti çok yoruldum çocuğuma iyi bir anne olmak istiyorum nasıl bir yol çizmeliyim ne yapmalıyım?
BÜŞRA’DAN CEVAP: gülden hanım, yazdıklarınızı okuyunca çok üzüldüm. böyle sorunların bitmesi süreç istiyor. anne babanın nasıl davranmam doğru araştırmasına girmesi, bulması,uygulaması çabuk olmuyor. sitemizdeki bir çok yazıyı okumanızı tavsiye ederek bu sürecin sizin için kolaylaşmasını umuyorum. ben de madde madde aklıma gelen şeyleri yazıyorum. ayrıca daha önce anket yorumlarımız arasında bulunan bu yazıyı da siteye ekliyorum.
1. Çocukla özel vakit geçirmenin bu konumda hem size hem çocuğunuza çok iyi geleceğini düşünüyorum. Özellikle de enerjisini boşaltabileceği faaliyetler seçerek vakit geçirebilirsiniz. Günde en az yarım saat dışarıda parkta bahçede vakit geçirmeyi hayatınızın bir parçası haline getirmelisiniz. Sabahları olursa daha güzel olur, 2. bir çocuğunuz da yoksa daha kolay olur.
Ayrıca onu evde de meşgul edebilirsiniz, siz başka bir işle uğraşırken. Boyama, hamurla oynama vb. Çocuklar ne kadar çok birşeylerle meşgul edilirlerse hırçınlıkları ve etrafı rahatsız etmeleri o kadar azalır.
2. Anne babanın çocuğun karşısında ne diktatör ne de fazla hoşgörülü zayıf kişilik olmadan, kararlılıklarını göstermeleri gerekir. Anne babanın kendinden emin tutumu çocuk için çok etkili bir mesajdır. Alışveriş merkezinde, çocuğunuzu bir kenara çekerek, sen böyle yapmaya devam ettiğin sürece burada güzel vakit geçirmemiz mümkün değil. Şimdi sana 2 dakika veriyorum ve sakinleşmeni bekliyorum. Sen sakinleştikten sonra devam edebiliriz diyebilirsiniz. Bu tür tepkiler basitmiş gibi görünür ama duruşunuz ve hafif sitemli bakışlarınız çocuğu etkiler. Çoğumuz bu tür durumlarda çocuğu eve gitmekle veya bir daha gelmemekle tehdit ederiz ama yanlıştır.
3. Yaşadığınız gerginlik çocuğun yemek yememe davranışını daha çok tetikleyebilir. Gerginlikten kurtulmak için zaruri olmayan ev işleriyle kendinizi yormamanızı tavsiye ederim. Çocukla ilgilenmek için enerji ve morale ihtiyaç vardır. Ev işlerine fazla takılan hanımlarınsa malesef gergin ve yorgun oldukları bir gerçektir.
4. Çocuğun kriz ve hırçınlığı durumlarında anne babanın doğru davranması, kendilerini duygularının etkisine bırakmamalarıyla mümkün olabilir. Çocuğun tavrı bizi çok üzer, yılgınlık, çaresizlik ve gerilim hissederiz. Ve bu duygular bizi agresif davranmaya iter. Bunu ben de defalarca tecrübe ettim herkes gibi 🙂 Ama çözümün sakin olmakta olduğunu düşünüp sakin olmaya çalışmak gerekir. Sakin olmayı başarabilirsek, doğru davranmamız çok daha büyük olasılıktır.
5. Çocuğun sebze yemesi amacı aslında doğru olmayan bir amaçtır. Doğru olan sebzeyi sevdirme amacıdır. Genel olarak tüm yemekleri severek ve iştahla yemesi için, ortam hazırlama amacına yönelmek gerekir. Zorla yiyerek sevmesi mümkün değil. Kaldı ki, çocukların yaygın davranışıdır sebze yememek. Yakında 4 yaşında olacak oğlumun patatesten başka sebzeyle işi olmaz pek. Evde sürekli makarna vardır onun için. Ben de çok zor dönemler geçirdim yemekle ilgili; zorlayarak yedirmelerin verdiği zararı telafi etmenin çok zor olduğunu gördüm. Çocuğu aç bırakmak da çözüm değil, acıkmasını beklemek doğru bir yaklaşım ama aç bırakmak ve yalvarmasını beklemek hem anneye hem çocuğa zarar veriyor, gerginlik katıyor.
Bazı sebzeleri çiğ de yiyebirler, bu onlara yeter. Çocukların çoğu havucun ince kısmını çok sever ve yer, kimisi lahana karnıbahar brokoliyi çiğ yer. Pişmiş olarak patatesi yeseler yeter bence. Büyüklerin bile yemediği pırasayı, ıspanağı neden çocuklar yemek zorundaymış gibi düşünüyoruz. Bulgur ya da buğdayla karıştırıp çorba olarak deneyebilirsiniz, biraz da açocuklara hitap eden bir tad ortaya çıkıyor ama yemeseler de sorun yok bence. Meyve yesinler 🙂
6. Ceza konusunda sitemizde çok yazı var. Ceza vermek çoğu kez çözüm getiren bir yöntem değildir. Ancak çok çok istisnai durumlarda verilecekse bile, başkalarının olmadığı bir ortamda, çocuk sakince bir kaç kez uyarıldıktan sonra, çocuğun kişiliğine saldırmadan, olayı konuşarak, hatayı konuşarak 5 dk bir koltukta oturma gibi şiddet içermeyen cezalar belki verilebilir.
Umarın size yardımcı olacak birşeyler yazabilmişimdir. Size yardımcı olmasam da benim için çok iyi oldu bu cevapları vermek, ben de benzer şeyleri yaşayan biri olarak düşünme ve tartma imkanı buluyorum.