Neden artık yazmıyorsunuz diye soranlar oluyor. Birine mi kızdınız diyenler.. Sosyal medyada yapılan yorumlardan dolayı küstünüz mü diyenler..
Yok öyle birşey.
İşin aslı şu. Bir bakış açısı değişikliği yaşadım. Bunun sinyalini neden eğitim konularında yazmadığımı anlatırken biraz vermiştim. Eskiden yaptığım şeyler artık çok manasız geliyor.
Mesela çocuklarla iletişimimizi geliştirmek için neler yapacağımız konusu artık bana inanılmaz sıkıcı geliyor. Ki bir zamanlar annenotlari.com’u ‘çocuklarla iletişim kurmak isteyen ebeveynlerin yeri’ diye tanımlamıştım kendi dünyamda. Düşünün yani kopmayı.
Ya da çocuklarla olan başka herhangi bir sorunu çözmek için yöntemlermiş şunlarmış bunlarmış görmek bile istemiyorum kendilerini. Bu tür muhabbetlerle dolu paylaşımlar görünce hemen kapatıyorum. Bir zamanlar ben dili sen dili hakkında onlarca yazı yazmış, etkin dinlemeden girmiş çatışma çözmeden çıkmış biri olarak bu duruma geldim.
Tabi artık çok sıkıldığım paylaşımları aramak için yola çıkmış olanlar bu bakış açımı anlamıyor. Bunalmak ya da motivasyon kaybı gibi okuyor.
Önemli değil, ben onları anlıyabiliyorum. Bilmem hangi yaklaşımı, bilmem hangi yöntemi öğrendikçe birşeylerin düzeleceğini düşünerek on yılımı geçirmiş biri olarak onları en iyi ben anlarım belki de.
İnsanı ve en çok da anneliği başarı odaklı tanımlamıyorum artık. Böyle tanımlayan her türlü psikolojik ya da pedagojik yaklaşımdan fersah fersah uzak durmaya çalışıyorum.
Motivasyonum da kaybolmadı. Tam tersi artı. Bu yeni bakış açısıyla hayata bakmak, kendimi ve kainatı öyle okumak için birşeyler yapıyorum.
Geçen sene yazmaya ara verip YGS ve LYS’ye hazırlandım. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji bölümü nasip oldu. Hayatından memnun birinin bu yaştan sonra yollara revan olup okul kapısını aşındırmasının zor yanı cazip yanından çok daha fazlaydı tabi.
Fakat insan olmanın, anneliğin, eş olmanın, çocuk olmanın ve toplum olmanın bize iyi gelecek şekilde tanımlanmasına hizmet etsin niyetiyle böyle bir yola yöenldik. Bakalım hayırlısı..
Okula pek gidemesem de dersleri sınıf arkadaşlarım ve sanal dünyanın yardımıyla takip ediyorum. Nasıl yapıyorsun çocukla diye soranlar için katıldığım derslere ve sınavlara Zeynep’le beraber giriyorum.
Başka gündemlerim de var. Onlardan da zamanı gelince söz edeceğim size.
Niyetim, insanın kendini anlamaya çalıştığı bir dünya için çaba göstermek. İnsanın her geçen gün kendisi için neticesiz yeni yeni nasihatlar üretmediği bir dünya..
Egosuyla kafayı bozmadığı.. Güçsüzlüğü ve acizliğiyle barıştığı bir dünya..
İnsanın insandan çok performans beklemediği.. İnsanın yanındakinin zayıflığını anlamaya çalıştığı bir dünya..
Uzmanların her geçen gün yeni bir söylemle annelere biraz daha başarı odaklı yaklaşmadığı… Annelerin kendilerini her geçen gün daha kötü hissetmediği bir dünya..
Eşlerin birbirine rekabet ve enaniyet odaklı yaklaşmadığı.. Kadının erkeğin temel özelliklerine düşman edilmediği.. Erkeğin kadının temel özelliklerine düşman edilmediği bir dünya..
Toplumların güç ve menfaat odaklı olmadığı.. Güçsüze geri kalmış gözüyle bakılmadığı. Güçsüze saldırmanın ayakta kalmanın gereği sanılmadığı bir dünya..
Sadece üretim ve teknolojiye endeksli bir ilerlemenin ilerleme olmadığının anlaşıldığı.. Savaş ve teröre dönüştüğünün görüldüğü.. İlerlemenin toplumların kalp ve ruhunda gerçek bir anlam inşasıyla mümkün olduğununu fark etmiş bir dünya.. Bir hayat anlayışı için çalışmak..
Böyle bir hayatın mümkün olabilmesi için, insanın bu hayattan sonra başka bir hayat olduğuna inanmasından başka bir çare olmadığını anlatmak.
Kendisini, bu hayata bir gönderen olduğunu ve O’nun bir amacı olduğunu anlamazsa eğer, güce ve başarıya değer vermekten, kendine tehdit olarak gördüğü her şeye, herkese, her soruna; saldırmaktan, düşman olmaktan, yok etmekten başka bir yol göremeyeceğini anlatmak.
Hem küçük bireysel dünyalarımızda hem de ülkelerin ve toplumların dünyasında kaosların bu sebeple arttığını vurgulamak.
Gücümüzü güçten değil hakikatten, hakikati de Kuran’dan almak gerektiğinin altını çizmek.
Bakalım.. Gayret bizden, tevfik Allah’tan.
