Çocukların dünyası ne kadar farklı. Bu televizyonu hazırlarken kızım (5 yaş) öyle bir mutlu oldu ki şaşırdım.
Herşeyi heyecanlı heyacanlı sordu, televizyon ne renk olsun, düğmeler şöyle mi olsun diye uzun uzun düşündü.
Birşeyler ortaya çıkarmak onlara ne kadar değişik bir coşku veriyor bu yaşlarda. (5-10 yaş arası)
Bize çok saçma ve basit gelen, 2 gün sonra çöpe gidecek olan bu tür çalışmalar onların duygu dünyalarında ne kadar önemli bir kez daha gözlemlemiş bulundum.
İnternette ne yapsak diye bakınırken, cocuklacocuk’da gördük televizyonu. Sünger Bob çizgi filmindeki Sandy karakterini çizmek istedi.
Sandy’yi çizerken epey bir cesaret vermemiz gerekti. Ben kopya çekmek istiyorum, üstüne kağıt koyup çizelim. Güzel olmuyor böyle, çizemem filan dedi durdu.
Hep üzerine kağıt koyarak çizince bizim yeteneklerimizin gelişmeyeceği konusunda ufak bir demeç verdim 🙂 Bu demeç oğlumun (7,5 yaş) çok dikkatini çekti.
Nasıl anlattığınız herşeyi ağzınızın içine bakarak ve doğruluğuna yüzde yüz inanarak dinliyorlar. Nasıl saf ve masumlar. Çok tatlılar.
Onlar beni dinlerken ben de onların buhallerini izliyorum gizlice.
Bu masum dönemlerin de her dönem gibi geçip gideceğini biliyorum sadece şu an zevkini çıkarmaya çalışıyorum 🙂 Her dönemin bir güzelliği var.
Oğlum televizyon yapmak istemedi. Onun yerine bundan yaptı.
Televizyonu ayakkabı kutusundan, kumandasını ilaç kutusundan yaptık.
