Bir annenin en çok hatırlamak istediği şeylerden biri, çocuğunun ilk kelimeleridir herhalde. Çat pat konuştuğu o sevimli halleri.
Öteki çocukların söylediği bazı kelimeleri ara sıra yad edip gülüyoruz.
Mesela Zührenur abi yerine ami derdi, Hupobog derdi; Sünger bob.
Oğlan arabada Fokuaynn derdi; yani focus araba görünce bizim arabanın aynısı demek isterdi. Bitti yerine dippi derdi.
Bazı kelimeleri ise unutmuşuz!
Nasıl olur, olamaz, olmamalı. Hatırlamalı ve gülmeliyiz ömrümüzün ilerleyen günlerinde. Yaşlandıkça daha da kıymete biniyor üstelik bu anılar.
Onun için Zeynep’in kelimelerini kayıt etmem lazım.
Su: Fu (Favorim)
Kitap: Pitta
Gel: Dây
Otur: Ottu
Pilav: Bilaaaa
Yumurta: Mummur
Oku: Okku
Benim: Mennim
Git: Dit
Ekmek: Ekke
Ayakkabı: Aykku
(Evet çok bariz bir şedde etkisi var)
Tamamını düzgün söylediği kelimeler de var, onlar ilgi alanıma girmiyor. Araba, aç, kapa gibi.
Ben söyleyemedikleriyle ilgileniyorum.
Hatta ağzının içine bakıyorum şöyle bir kelimeyi çok acaip şekilde söylese de, çok hoşumuza gitse, gülmekten yanaklarımız ağrısa.
Ona tekrar tekrar söyletsek.
Akşam gelince babaya da söylesek, sonra o kelimeyi evin içinde biz de o haliyle kullanır olsak falan…
İşte bunlar da anne baba olmanın tatlı yanlarından birkaçı…