10 gün kadar önce çıktığımız 2 günlük Safranbolu yolculuğumuzda Safranbolu Sarı Çiçek Dağı’ndaki Mencilis Mağarası’na çıktık, oğlum da vardı.. Çıktık diyorum, çünkü epey merdiven çıktık mağaraya ulaşmak için.
Benim 4 yıl evvel çocuklar olmadan önce çıktığım bu mağaraya çocukla gitmek ayrı bir deneyim oldu. Bebeği babaannesine bıraktık tabi Safranbolu’da, yanımıza almadık.
Mağaraya girerken hafiftten bir soğuk başladığını hissettik, oğlum da soğuğu hissetti ve biraz titredi. Ve adım adım ilerledikçe artan karanlıktan çok korktuğu için mağaranın derinliklerinde babasının ve benim kucağımda ilerledi. Yer yer ışıklandırma vardı tabi ama o soğukta ağzımızdan dumanlar çıkarken, seslerimiz yankılanırken oğlumun zihninde oluşan korkunç imgeleri hafif ışıklar yok edemedi sanırım.
İçerideki sarkık ve dikitlerin fotoğrafını çekmek yasak olduğu için çekmedik. Bir kaç flaşsız foto aldık ama pek karanlık çıktı tabi..
Mağaranın duvarları mı denir bilmiyorum ama tüm yüzeyi ve her yeri, birşeylerin akarken akarken birden donması veya durması sonucu oluşmuş. Biz aaa vayy ne ilginç, şunu gördün mü kristal gibi, buraya baksana nasıl şekil almışlar, şunlara baksana nasıl parlıyor gibi cümleler kullanırken oğlum olayın mahiyetini anlayamamanın şaşkınlğı içindeydi tabi. Sadece anne baba teyze ve eniştesiyle bir yerlede gezdiğinin farkındaydı. Karanlık ve soğuk bir yerde.
Yaklaşık yarım saat içinde mağaranın sonuna geldik, sürekli bir yerlerden su damlıyor şıp şıp sesler geliyor, aşağıya inerken kullandığımız metal merdiven ve elimizi değdiğimiz tüm metaller ıslak, kahverengi turuncu bir renkte.
Mağaranın devamında ne vardır acaba diye biraz konuştuktan sonra geri döndük.
Mağaraya girerken resmen donmuştuk, tam alıştık ortam ısısına derken dış ortama çıkınca fırına atılmış gibi olduk.
Oğlum fotoğraf çekimlerimiz esnasında biraz eğleniyor, geri kalan zamanda ne yaptığımıza dair pek fikri olmadığını anlatan gözlerle bakıyordu. belki de bu kadar merdiveni niye indik çıktık şimdi yaa, o karanlık ıslak ve soğuk yerde niye gezindik o kadar diyordu içinden bilemiyorum 🙂
Resimde görünen kısım çıktığımız merdivenlerin sadece bir kısmı. Ara ara insanlar üstüne oturup dinlensin diye kütük koymuşlar.
