Sevgili günlük,
Evdeki günlerimizin 32. sini yaşıyoruz bugün. Bizim hafta içlerimiz oldukça yoğun geçiyor aslında, evde olmayı da sürekli bir şeylere yetişme telaşında yaşıyoruz. Evdeki beş kişinin beşi de öğrenci olduğumuz için yemek saatlerinde buluşmak bile zor olabiliyor bazen. Yüksek lisans (eşim), lisans, lise, ortaokul ve ilkokul hepsinden bir kişi var. Online dersler sayesinde haftaiçimiz oldukça
Sevgili günlük,
Şu sıralar değişik dönemlerden geçtiğimiz için hatıra yazmaya karar verdim. Okulda sosyal hizmet uygulamaları diye bir dersimiz var, o dersin hocası ısrarla tavsiye etti. Böyle tarihî dönemlerden geçerken yazılan hatıralar ‘farklı’ oluyormuş. Sözlerine ve tecrübelerine çok değer verdiğim bir hocam kendisi, bana da değerli bir uğraş olur gibi geldi. Hem belki ileride geriye dönüp
#EvdeKal çağrısına herkes ne zaman uymaya başladı bilmiyorum ama biz 12 Mart'ta başlamıştık ve şu an toplam üç hafta oldu. Dışarı çıkıp şöyle bir 10 dakika yürüme alternatifimiz bile yok, haftada bir markete çıkıyoruz ya eşim ya ben, onda da arabayla gitmek zorunda kalıyoruz -çünkü bir haftalık yiyecek alıyoruz eve- yani yine yürüme yok.
Evde kalma
Normalde bugünlerde harıl harıl haftaya başlayacak olan vizelere çalışıyor olacaktım ama koronavirüs önlemleri nedeniyle tüm planlarımız farklılaştı. Bu blogda altı aydır birşeyler karalamadığımı da bugün fark ettim, o kadar olmuş mu ya diye hayret ederek.
Herşey birden değişti ve bu değişiklik bana çok iyi geldi aslında. Son zamanlarda okula ayaklarım geri geri giderek gidiyordum, şöyle biraz
İlk anne olduğum yıllarda, çocuğumun sağlıklı bir psikolojiyle yetişmesinin kendi annelik tutumlarım sonucu gerçekleşebileceğini düşünüyordum. Bir bakıma öyle olduğu inkar edilemez ancak sorun şu ki, çocuğun üzerinde bu kadar etkili bir varlık olduğuma dair telkinler ve kendime yaptığım baskı, büyük bir strese, paniğe ve birşeylerin altında kalmışım hissine neden oluyordu.
Doğru davranmama değil de, daha çok
Şöyle bir sorsak hiçbirimiz musibet istemeyiz ve belalardan uzak olmak için ne gerekiyorsa yapmaya dair bir içgüdümüz vardır. Fakat belki de hiç farkında olmadan sürekli birşeylerin kötüye gitmesine neden olan bir yanımız olabilir.
Kendimde, bazı yakınlarımda, hatta tanıdığım bir çok kişide hatta bu zamanda çoğu insanda böyle bir yan olduğunu düşünmeye başladım bugünlerde. Tabi bela derken